Arthur Rimbaud

Sembolizmin öncüsü ve en ünlü şairidir. Söyleyeceğinden asla çekinmeyecek kadar sivri dilli olmasına rağmen, bunu çok iyi kullanan, betimlemeler yapan bir anlam mimarcısıydı. Sembolizmin bütün temsilcilerine ve birçok sanatçıya ilham kaynağı olmuştur. Jim Morrison'un en sevdiği şair olmasıyla, yine birçok şarkı sözünde kendisinden yararlanmıştır.

GARİPLER

Gece soğuk, kar serpiyor,

Fırıncı ekmek yapıyor,

    Beş küçük çocuk

Bakıyorlar somunlara,

Yazık değil mi bunlara

    Donları delik!

Ve fırıncının kolları

Çeviriyor somunları

    Harlı fırında.

Somunların çıtırtısı

Fırıncının zevzek sesi

    Kulaklarında.

Büzülmüşler o daracık

Ana göğsü gibi sıcak

    Delik önünde.

Ekmek, iftar sofrasının

Çörekleri gibi, bakın

    Çıkıyor işte.

Delikten yaşam tütüyor

Böcekler ile ötüyor

    Kızaran ekmek.

Çarpıyor, nasıl iştahla

Yırtık giysiler altında

    Beş çocuk yürek.

Toplanmış kuşluk vaktinde,

Kırağı, çiyler içinde

    Yoksul İsalar.

Küçük delikte yüzleri,

Ekmeklerde aç gözleri

    Ne söylüyorlar?

Büzülmüşler, bu alaca

Tan vaktinde, budalaca

    Dualar kime?

Yırtık donları patlıyor

Bağırmaktan. Savruluyor

    Gömlekleri kış yelinde.

BİT KIRAN KIZLAR

Karışır kıpkızıl acılarla çocuğun alnı

Daha cıvıl cıvılken düş arıları yüzünde bozbulanık

Yatağına yaklaşır alımlı ablaları

Zarif parmaklarıyla tırnakları gümüşten

Oturturlar çocuğu pencere kıyısına

Geniş açık pencere gök birçok çiçeği orda yıkar

Ve çocuğun çiğ yağan kabarık saçlarının arasında

Gezdirirler ince, korkunç, çarpıcı parmaklarını

Dinler şarkısını çocuk o ürkek solukların

Çiğ ve bitki ballarında çiçekler açan

Kesilen sık sık öpüş istekleriyle küçük ıslıkların

Belki de tükrük alışverişinden ağızla dudakların

İşitir çarpışını siyah kirpiklerinin sessizlikler altında

O kokulu kirpiklerin. Ve o tatlı mıknatıslı elleri

Çıt çıt yapar boyuna loş bir umursamazlıkta

Ve o şahane tırnaklar arasında minicik bitleri can verişi...

Ve derken yükselir bardakta bir tembellik şarabı

Rüya gören sayıklayan bir armonikanın sesi

Ve çocuk ta canevinde duyar okşamaların yavaşlamasıyla ayarlı

Ansızın kabaran sonra eriyen tükenen sönsen bir ağlama isteğini

DEMİRCİ'DEN

(...)

"Gözlerinizi açıp bakın şu Mutsuzlara,
Vahşi güneş altında kavrulup al al yanan,
İnsafsızca ezilen, alınları çatlayan
Mutsuzlara bir bakın! Pek sayın Burjuvalar,
Onlar da sizin gibi insan. Lütfen şapkalar
Çıkarılsın. Haşmetli! Gör, tanı bizler kimiz,
Yeni büyük çağların büyük İşçileriyiz
Evet İşçiyiz bizler. Bu yeni çağda bilmek
Ve çalışmak önemli. Sabahtan akşama dek
Çalışacağız, örse inecek çekicimiz,,
O mutlu yarınların, bilimin avcısıyız.
Savaşını sabırla kazanan insan bütün
Engelleri yıkacak, galip gelecek bir gün
Dizginler ellerinde, bir ata binmiş gibi!
Demir ocaklarının ey görkemli alevi
Kötülüğe son artık! Bilgisizlik çok korkunç!
Bilip öğreneceğiz, ellerimizde çekiç,
Bilineni yeniden gözden geçireceğiz
"Kardeşlerim yürüyün! İleri!" diyeceğiz.
Soylu bir yürek ile sevdiğimiz kadının
Tatlı gülücükleri altında çalışmanın
Ve sade bir yaşamın büyük düşünü kurduk.
Kardeşçe çalışmayı nice özleyip durduk.
Görev aşkı borazan gibi kulağımızda
Çaldıkça, kıvanç dolu, kendimizi nasıl da
Mutlu duyardık bizler;yeter ki o zorbalar
İki büklüm olmaya halkı zorlamasınlar,
Ve ocağın üstünde asılı dursun tüfek...

MUTLULUK

Ey mevsimler, ey şatolar!

Deyin kusursuz kim var?

Ben de herkes gibi tuttum

Büyülü mantığı denedim.

Selâm Gal horozuna selâm

Selâm her ötüşünde selâm

Hevesten, arzudan oldum

Görün sıfırı tükettim.

Yedi bitirdi bu büyü beni

Takat komadı, yok etti.

Ey mevsimler, şatolar ey!

Sıvışma saati, yazık

Ölüm saatidir artık.

Ey mevsimler, şatolar ey!

SARHOŞ GEMİ

Ölü sularından iniyordum nehirlerin

Baktım yedekçilerim iplerimi bırakmış;

Cırlak kızılderililer, nişan atmak için

Hepsini soyup alaca direklere çakmış.

Bana ne tayfalardan; umrumda değildi

Pamuklar, buğdaylar, Felemenk ve İngiltere;

Bordamda gürültüler, patırtılar kesildi;

Sular aldı gitti beni can attığım yere.

Med zamanları, çılgın çalkantılar üstünde,

Koştum, bir çocuk beyni gibi sağır, geçen kış

Adaların karalardan çözüldüğü günde.

Yeryüzü böylesine allak bullak olmamış.

Denize bir kasırgayla açıldı gözlerim;

Ölüm kervanı dalgaları kattım önüme;

Bir mantardan hafif, tam on gece, hora teptim:

Bakmadım fenerlerin budala gözlerine.

Çocukların bayıldığı mayhoş elmalardan

Tatlıydı çam tekneme işleyen yeşil sular;

Ne şarap lekesi kaldı, ne kusmuk, yıkanan

Güvertemde; demir, dümen ne varsa tarumar.

O zaman gömüldüm artık denizin şi'rine,

İçim dışım süt beyaz köpükten, yıldızlardan;

Yardığım yeşil maviliğin derinlerine

Bazen bir ölü süzülürdü, dalgın ve hayran.

Sonra birden mavilikleri kaplar meneviş

Işık çağıltısında, çılgın ve perde perde,

İçkilerden sert, bütün musikilerden geniş

Arzu, buruk ve kızıl, kabarır denizlerde.

Gördüm şimşekle çatlayıp yarılan gökleri,

Girdapları, hortumu; benden sorun akşamı,

Bir güvercin sürüsü gibi savrulan fecri.

İnsana sır olanı, gördüğüm demler oldu.

Güneşi gördüm, alçakta, kanlı bir âyinde;

Sermiş parıltısını uzun, mor pıhtılara.

Eski bir dram oynuyor gibiydi, enginde,

Ürperip uzaklaşan dalgalar, sıra sıra.

Yeşil geceyi gördüm, ışıl ışıl karları;

Beyaz öpüşler çıkar denizin gözlerine;

Uyanır çın çın öter fosforlar, mavi, sarı;

Görülmedik usareler geçer döne döne.

Azgın boğalar gibi kayalara saldıran

Dalgalar aylarca sürükledi durdu beni;

Beklemedim Meryem'in nurlu topuklarından

Kudurmuş denizlerin imana gelmesini.

Ülkeler gördüm görülmedik, çiçeklerine

Gözler karışmış, insan yüzlü panter gözleri

Büyük ebemkuşakları gerilmiş engine,

Morarmış sürüleri çeken dizginler gibi.

Bataklıklar gördüm, geniş, fıkır fıkır kaynar;

Sazlar içinde çürür koskoca bir ejderha,

Durgun havada birdenbire yarılır sular,

Enginler şarıl şarıl dökülür girdaplara.

Gümüş güneşler, sedef dalgalar, mercan gökler;

İğrenç leş yığınları boz, bulanık koylarda;

Böceklerin kemirdiği dev yılanlar düşer,

Eğrilmiş ağaçlardan simsiyah kokularla.

Çıldırırdı çocuklar görseler mavi suda

O altın, o gümüş, cıvıl cıvıl balıkları.

Yürüdüm, beyaz köpükler üstünde, uykuda;

Zaman zaman kanadımda bir cennet rüzgârı.

Bazen doyardım artık kutbuna, kıtasına;

Deniz şıpır şıpır kuşatır sallardı beni;

Garip sarı çiçekler sererdi dört yanıma;

Duraklar kalırdım diz çökmüş bir kadın gibi.

Sallanan bir ada, üstünde vahşi kuşların

Bal rengi gözleri, çığlıkları, pislikleri;

Akşamları, çürük iplerimden akın akın

Ölüler inerdi uykuya gerisin geri.

İşte ben, o yosunlu koylarda yatan gemi

Bir kasırgayla atıldım kuş uçmaz engine;

Sızmışken kıyıda, sularla sarhoş; gövdemi

Hanza kadırgaları takamazken peşine.

Büründüm mor dumanlara, başıboş, derbeder,

Delip geçtim karşımdaki kızıl semaları;

Güvertemde cins şaire mahsus yiyecekler:

Güneş yosunları, mavilik meduzaları.

Koştum, benek benek ışıkla sarılı teknem,

Çılgın teknem, ardımda yağız deniz atları;

Temmuz güneşinde sapır sapır  dökülürken

Kızgın hunilere koyu mavi gök katları.

Titrerdim uzaklardan geldikçe iniltisi

Azgın Behemotların, korkunç Maelstromların.

Ama ben, o mavi dünyaların serserisi

Özledim eski hisarlarını Avrupa'nın.

Yıldız yıldız adalar, kıtalar gördüm; coşkun

Göklerinde gez gezebildiğin kadar, serbest.

O sonsuz gecelerde mi saklanmış uyursun

Milyonlarla altın kuş, sen ey Gelecek Kudret.

Yeter, yeter ağladıklarım; artık doymuşum

Fecre, aya, güneşe; hepsi acı, boş, dipsiz,

Aşkın acılığı dolmuş içime, sarhoşum;

Yarılsın artık bu tekne, alsın beni deniz.

Gönlüm Avrupa'nın bir suyunda, siyah, soğuk,

Bir çukurda birikmiş, kokulu akşam vakti;

Başında çömelmiş yüzdürür mahzun bir çocuk.

Mayıs kelebeği gibi kağıt gemisini.

Ben sizinle sarmaş dolaş olmuşum, dalgalar,

Pamuk yüklü gemilerin ardında gezemem;

Doyurmaz artık beni bayraklar, bandıralar;

Mahkûm gemilerinin sularında yüzemem.